Wachten op je kans is één van mijn favorieten. Natuurlijk omdat ik mijn oudste zoon heb geschilderd in een pose waarbij ik allemaal warme en zoete herinneringen heb aan de vakanties in Bretagne waar we eindeloos op het strand krabbetjes en kleine visjes aan het vangen waren. Inmiddels is hij puber en heeft hij hele andere interesses. Maar de herinnering is zeer zoet. Waarom ik het schilderij wachten op je kans heb genoemd komt doordat we in die tijd al een oog hadden laten vallen op het huis waarin we nu wonen. In die tijd leek het onmogelijk dat wij dat huis zouden kunnen kopen. We hebben in 4 jaar tijd 4 keer een bod uitgebracht maar vingen elke keer bot. Ik kon het huis, maar vooral de prachtige lokatie niet loslaten. Aan de rand van het prachtige natuurgebied De Holten kreeg ik telkens hetzelfde gevoel van ruimte dat ik altijd in Bretagne had. Ik noemde het schilderij wachten op je kans in de hoop dat die kans er een keer kwam. En die kans kwam er. Ik woon nu in het huis op die prachtige lokatie en het schilderij "wachten op je kans" hangt aan de muur. Ik geniet elke dag van het ruimtelijke gevoel en het is een wensdroom hier oud te worden met mijn lief. 

Het portret van Joost is ook een van mijn favorieten om dat ik hem zelf mooi geschilderd vind en het een intressant schilderij is geworden in een prachtige kleur. Het is mijn jongste zoon die precies geschilderd is zoals hij toen was. Hij heeft een periode gehad waarin hij maar niet kon wennen aan school. Het was een moeilijke periode. In het schilderij zie ik wat ik toen al als potentie aanwezig zag in zijn persoonlijkheid. En wat nu, nu Joost ouder is veel meer naar voren is gekomen. 

De danseres vind ik persoonlijk een heel fijn schilderij omdat er een soort vrijheid en stroming in zit waar ik toen ik het schilderde heel erg naar op zoek was. 

Why Worry is ook een van mijn favorieten. Tijdens het schilderen draaide ik constant het nummer Why Worry van de Dire Straits. Daarom het heb ik het uiteindelijk zo genoemd. Toen een vriendin bij mij langs kwam raakte ze ontroerd door het schilderij. Ik vertelde haar dat ik steeds schilderde op de muziek van de Dire Straits. Ze vroeg me de muziek te laten horen en raakte nog meer ontroerd toen ze het favoriete nummer van haar en haar overleden vader hoorde. Weliswaar was hun versie gezongen door Nana Mouskouri, maar is het toeval of niet? Uiteindelijk heeft zij het schilderij ook gekocht en heeft het een mooi plekje bij haar in huis. 

Het tweeluik die ik geschilderd heb is ook een van mijn favo’s. De afbeelding is geïnspireerd op het werk van Monet. Met Monet voel ik veel connectie. En ik ben een liefhebber van zijn werk. 

Het schilderij van Boet met hoed vind ik ook prachtig. Boet is één van mijn neefjes. Toen wij een weekend op bezoek gingen nam ik de verkleeddoos van mijn jongens mee, mijn jongens waren inmiddels te oud geworden voor verkleedpartijtjes. Boet was helemaal enthousiast over wat er allemaal in die verkleeddoos zat, en probeerde alles meteen uit. De hoed was zijn favoriet en die moest het hele weekend overal mee naar toe. Ik heb een hele serie foto’s gemaakt waar ik uiteindelijk één van heb gebruikt om dit portret te maken.